Opmerkelijk bericht in de Detroit Free Press afgelopen week. Over vader Andrew Wallace die samen met zijn twee zonen in 2012 een appartement kocht in de (toentertijd) vervallen wijk Brush Park; direct ten noorden van downtown Detroit. Aankoopprijs: 90.000 dollar.
De familie renoveerde het pand voor 200.000 dollar en zag de afgelopen jaren Brush Park transformeren tot een van de meest gewilde buurten van Detroit, dankzij onder meer de aanleg van een nieuwe tramlijn en de bouw van een sportstadion voor de Detroit Red Wings en de Detroit Pistons.
Twee maanden geleden verkochten de Wallaces het appartement voor 1,25 miljoen dollar. Een stijging van bijna 1300 procent. “It was surreal,” aldus zoon Nathaniel. “We knew we had something on our hands. I didn’t think it would be over $1 million.”
Meer dan 40 potentiële kopers bezochten het pand. Nathaniel Wallace: “We had people come in from Asia, we had some people from New York, a lot of people from LA, a couple people from Germany.” Een geïnteresseerde uit Zuid-Korea gaf aan een nieuw leven in Detroit te willen beginnen ‘because he heard it was hot.’ Uiteindelijk werd het appartement gekocht door iemand uit New York.
Zelfs de legendarische Amerikaanse tv-spelshow Jeopardy maakt tegenwoordig het professionele American Football-team uit Detroit, de Detroit Lions, belachelijk. Bovenstaand plaatje komt uit een aflevering die een paar weken geleden is uitgezonden. De Lions hebben als enige club die sinds het begin van de Super Bowl actief is nog nooit in de finale van de National Football League (NFL) gestaan.
De laatste overwinning in het naseizoen van de ploeg uit Detroit was in het jaar 1991. En met nog twee wedstrijden te spelen, zijn de Lions (vijf gewonnen wedstrijden versus negen verloren wedstrijden) uitgeschakeld voor de aankomende play-offs.
SOL, oftewel: Same Old Lions. Miljoenen Michiganders hebben inmiddels leren leven met de teleurstellende prestaties van hun geliefde team. En dit geldt sinds kort ook voor Harry Potter-acteur Daniel Radcliffe, die een relatie heeft met een actrice uit Michigan (Erin Darke). ‘There’s always a Lions game on Thanksgiving, with the misery or joy that that entails,’ antwoordde Radcliffe, toen presentator Seth Meyers hem recentelijk in zijn show ‘Late Night with Seth Meyers’ vroeg wat zijn plannen waren voor Thanksgiving. ‘More often than not, misery,’ stelde Meyers vervolgens. ‘It has been,’ moest Radcliffe toegeven. ‘I feel like, there’s a certain, heartbreak is part of being a Lions fan.’
Meer lezen:
https://eu.freep.com/story/sports/nfl/lions/2018/11/26/detroit-lions-jeopardy/2121384002/
https://eu.freep.com/story/sports/nfl/lions/2018/11/28/harry-potter-misery-detroit-lions-fandom/2136574002/
De eerste keren dat ik Detroit bezocht om te werken aan mijn boek – ‘Detroit: Ontwaken uit de Amerikaanse Nachtmerrie’ – verbleef ik in een hostel in North Corktown, een enkele kilometers ten westen van downtown gelegen wijk. Ontbijten deed ik soms bij de Whole Foods-supermarkt in midtown Detroit; een wandeling van een half uur waarbij ik altijd het Tumaini Center van de Neighborhood Service Organization op de hoek van 3rd Avenue en Martin Luther King Jr. Boulevard passeerde.
Voor dit centrum hangen altijd talloze dakloze Detroiters rond in afwachting van hulp. En af en toe vormen zich er indrukwekkende rijen mensen als er vanuit trucks eten en drinken door kerkgroepen uit de voorsteden wordt uitgedeeld.
Hartstikke mooi dat mensen uit de ‘suburbs’ dit doen natuurlijk, maar als je er wat langer bij stil staat bekruipt je toch een wat ongemakkelijk gevoel. Er is hier namelijk sprake van wat journalist Jessica Goldstein een ‘feel-good-feel-bad’ verhaal noemt.
Begin augustus 2018 verscheen op de site thinkprogress.org een boeiend essay van Goldstein: ‘The ‘feel-good’ horror of late-stage capitalism’. In het stuk haalt de schrijfster enkele hartverwarmende verhalen aan die in het verleden op social media ‘viral’ zijn gegaan. Zoals: ‘The college student who ran 20 miles to work after his car broke down and whose boss rewarded him for this effort by giving him his own car.’ ‘The GoFundMe for the guy with leukemia who can’t pay for his own medical costs.’
Zo op het eerste gezicht zijn het inspirerende verhalen. Maar als je wat dieper graaft, besef je dat het voorbeelden zijn van de wijze waarop een van de rijkste naties op aarde zijn burgers de meest basale zaken ontzegt. Goldstein: ‘The problem with these stories is that the challenges they show individuals solving — on an individual level, or by coming together as individuals — are systemic problems that shouldn’t have existed in the first place. These stories contribute to a malaise that paints systemic problems as things for individuals to fix, through pluck or drive or hard work, rather than as things society has an obligation to fix.’
Bij ‘feel-good-feel-bad’ verhalen worden de zwakste kanten van de Amerikaanse samenleving toegedekt door opzichtig triomfen in de particuliere sfeer te vieren. Het belangrijkste nieuws uit Detroit afgelopen week was hier ook een voorbeeld van. Op maandag 10 december 2018 meldde burgemeester Mike Duggan dat zeven bedrijven ieder vijf miljoen dollar toezegden aan het Strategic Neighborhood Fund van de stad. Geld uit dit fonds zal gebruikt worden voor investeringen in verschillende wijken buiten het florerende centrum van Detroit. ‘We believe this is the largest single corporate donation for neighborhood redevelopment in the city’s history,’ aldus de burgemeester. Duggan wil hiermee zijn belofte inlossen — ‘Every neighborhood has a future’ — waarmee hij in 2013 tot burgemeester werd verkozen. Tevens hoopt hij het beeld recht te kunnen zetten van twee Detroits: een deel dat worstelt met stijgende huren en huizenprijzen en een (veel groter) deel waar armoede, onveiligheid en verval de toon zetten. Duggan: ‘This is what the people of Detroit have been waiting for — when does the development spread to my neighborhood?’
Twee kanttekeningen: -Het geld gaat niet naar de meest problematische wijken. -Bizar natuurlijk dat een burgemeester zo moet leunen op vrijblijvende gulheid van de particuliere sector. ‘Feel-good-feel-bad’ indeed.
Sinds afgelopen week is het recreatief gebruik van marihuana voor volwassenen in Michigan legaal. Tijdens de ‘mid-term’-verkiezingen van begin november stemde een meerderheid van de kiezers in met een voorstel tot legalisering, en voegde Michigan zich in een rijtje met negen andere Amerikaanse staten.
In eerste instantie mogen particulieren kleine hoeveelheden marihuana thuis oogsten en verbruiken. En eind 2019 zullen naar verwachting de eerste vergunningen voor commerciële partijen worden verstrekt. Er zijn inmiddels al meerdere wetsvoorstellen ingediend om de straffen voor aan marihuana gerelateerde misdrijven te vernietigen.
Ondertussen bevindt het staatsparlement van Michigan zich in een zogenaamde ‘lame-duck session’. Dit is de periode tussen de verkiezingen en het moment dat het nieuwe parlement zal aantreden. De Republikeinen zijn de afgelopen tijd druk doende geweest een aantal controversiële maatregelen door te voeren.
Zo dreigen belangrijke bevoegdheden te worden ontnomen aan de nieuwe gouverneur, de procureur generaal en de staatssecretaris – allemaal vrouwelijke Democraten – en wordt er geprobeerd nog snel enkele conservatieve wetten aangenomen te krijgen. Zo zal mogelijk de verhoging van het minimumloon worden vertraagd en wordt de loondoorbetaling bij ziekte afgezwakt.
^^ The Onion – De Amerikaanse Speld – over de acties van de Republikeinen.
De bijzondere machtsgreep van de Republikeinen heeft onder meer een respons uitgelokt van Hillary Clinton. ‘Rather than respect the will of voters, they’re using their last few weeks in office to pass laws limiting the power of new governors and put roadblocks on voting,’ zei Clinton op Twitter. ‘It’s not just anti-Democratic. It’s anti-democratic.’
Democraten in Michigan hopen dat gouverneur Rick Snyder een stokje zal steken voor de plannen van zijn partijgenoten. Snyder heeft zich altijd geprofileerd als een pragmatische politicus, en heeft in het verleden vaker een eigen koers gevaren.
Met hun acties in Michigan testen de Republikeinen de grenzen van het Amerikaanse politieke systeem. Toevallig verscheen afgelopen week een interessant boek van John Dingell over dit onderwerp. Dingell is bijna 60 jaar lid van het Huis van Afgevaardigden geweest voor een Democratisch district nabij Detroit. En sinds 2015 is zijn zetel in handen van zijn vrouw; Debbie.
Dingell is een van de meest vooraanstaande critici van president Donald Trump. En ook in ‘The Dean: The Best Seat in the House’ haalt de inmiddels 92-jarige Michigander weer uit. ‘This president, I don’t think that he understands what it is you must do to be an effective president leading the American people.’
In zijn boek roept Dingell Republikeinen en Democraten op de politieke eenheid te herstellen. ‘People have to pull together and they’ve got to push aside the troublemakers and understand what they have.’ Het cynisme onder burgers over de publieke sector en het afnemende vertrouwen in de Amerikaanse instituties zijn volgens Dingell de grootste uitdagingen voor de toekomst.
Dingell doet enkele suggesties om het vertrouwen in de overheid te herstellen:
– Automatische kiezersregistratie vanaf het 18e levensjaar. Zeg maar het Nederlandse systeem.
– Verkiezingscampagnes niet meer financieren met privaat geld.
– Afschaffen van de Senaat en overstappen op de ‘popular vote’. Dingell wijst nog maar eens op het feit dat Californië –met bijna 40 miljoen inwoners – evenveel senatoren telt als Wyoming (575.000 inwoners). De oplossing van Dingell: de Senaat moet worden opgeheven. Daarnaast moet de ‘electoral college’ – waardoor de afgelopen 18 jaar al twee keer een kandidaat won, ondanks minder stemmen in totaal te hebben gekregen – worden vervangen door de ‘popular vote’.
– De onafhankelijke pers dient te worden beschermd. ‘The Fourth Estate is not a branch of government, but none of the branches of government can be trusted to function honestly without an unfettered free press vigilantly holding it accountable.’
‘The conduct and outcome of the 2016 presidential election have put the future of our country in mortal peril. After a lifetime spent in public service, I never believed that day would come. Yet it has. And we now find ourselves on the precipice of a great cliff. Our next step is either into the abyss or toward a higher moral ground. Since before the Civil War, we’ve been told that “Providence watches over fools, drunkards, and the United States.” Yet the good Lord also granted us free will. The direction we choose to follow is ours alone to make. We ask only that he guide our choice with his wisdom and his grace.’
Het gebouw dat op de cover van mijn boek prijkt, is het Renaissance Center. Dit torencomplex aan de oevers van de Detroit-rivier huisvest het hoofdkantoor van de grootste Amerikaanse autoproducent: General Motors (GM). Ik heb destijds voor deze foto gekozen omdat deze wolkenkrabbers er in het silhouet van Detroit uitspringen, en vanwege de link met de voor de stad zo belangrijke auto-industrie. Verder vond ik het een krachtig beeld en zit er in de naam een mooi stukje symboliek: wedergeboorte. In het geval van Detroit geen nieuwe bloei van kunst en cultuur, maar van een stad die uit het dal klimt.
Als ik in Detroit ben, huur ik regelmatig een fiets bij Wheelhouse Detroit; een paar honderd meter ten oosten van het ‘Ren Cen’. En dan trek ik erop uit: al fietsend heb ik de afgelopen jaren zo’n beetje alle hoeken en gaten van de Motor City wel bezocht. Diep de wijken in op zoek naar interessante plekken, mensen en verhalen. Veel mooier dan dat wordt het niet. In het oosten van de stad – op de grens van Detroit en Hamtramck – ben ik tijdens dit soort tochten al meerdere keren om de immense Detroit-Hamtramck fabriek van GM heen gefietst. Het is samen met de fabriek van Chrysler in het zuidoosten van de stad de enige autofabriek – ooit telde Detroit er honderden – die nog operationeel is. Sinds begin van deze week weten we echter dat GM de Detroit-Hamtramck fabriek op korte termijn zal sluiten. In een persverklaring die op maandag 26 november naar buiten werd gebracht, kondigde de autoproducent ingrijpende maatregelen aan. In de VS en Canada zullen in totaal vijf fabrieken worden gesloten.
GM maakt zich met deze operatie klaar voor een nieuw tijdperk in de auto-industrie. De autoproducent heeft de afgelopen jaren gemerkt dat de verkoop van ‘reguliere’ auto’s is afgenomen en dat de voorkeuren van klanten (wederom) zijn verschoven naar kleine trucks en SUV’s. Daarnaast lijken de verkopen in met name China en de VS (mede ingegeven door de recent gestegen rentetarieven) over de top te zijn. Ter illustratie: de vijf fabrieken die worden gesloten hebben een gezamenlijke productiecapaciteit van 800.000, terwijl er volgens schattingen minder dan 300.000 auto’s worden gemaakt.
Topvrouw Marry Barra wil GM nu al klaarstomen voor een moeilijke periode op de automarkt. Maar wat voor Barra nog belangrijker is, is het bedrijf te herstructureren zodat het de komende slag op de markt voor elektrische en zelfrijdende auto’s bewapend tot de tanden aan kan gaan. ‘This is about making sure GM is lean and agile and getting in front of and leading in autonomous and electric vehicles,’ aldus de CEO. Het werknemersbestand in Noord-Amerika zal door de fabriekssluitingen met 15 procent afnemen. GM hoopt hiermee vanaf 2020 op jaarbasis zes miljard dollar te kunnen besparen. De autoproducent wil dit geld onder meer gebruiken om te investeren in Cruise Automation. Deze succesvolle dochteronderneming richt zich vanuit San Francisco op de ontwikkeling en productie van zelfrijdende auto’s.
Kredietbeoordelaar Moody’s reageerde positief op de aangekondigde maatregelen: ‘We view the company’s cost reduction plan as an undertaking to maintain its current strengths, and to improve its ability to remain at the forefront of the auto industry’s movement toward electrification, autonomous driving, ride hailing and connectivity.’ Minder verheugd was de Amerikaanse president; Donald Trump. Via Twitter slingerde hij meerdere opgewonden berichten gericht aan Barra en GM de wereld in, waaronder het volgende: ‘Very disappointed with General Motors and their CEO, Mary Barra, for closing plants in Ohio, Michigan and Maryland. Nothing being closed in Mexico & China. The U.S. saved General Motors, and this is the THANKS we get! We are now looking at cutting all @GM subsidies, including……..for electric cars. General Motors made a big China bet years ago when they built plants there (and in Mexico) – don’t think that bet is going to pay off. I am here to protect America’s Workers!’ Trump speelde ook met de gedachte van het invoeren van heffingen op buitenlandse auto’s en auto-onderdelen: ‘If we did that with cars coming in, many more cars would be built here. If tariffs were put in place G.M. would not be closing those plants. Get smart Congress. Also, the countries that send us cars have taken advantage of the U.S. for decades.’ Steun voor de president is er op dit vlak in Washington echter nauwelijks. Ook onder veel Republikeinen leeft immers de vrees dat invoertarieven zullen leiden tot hogere productiekosten, stijgende verkoopprijzen en een verlammende handelsoorlog (met China en de EU).
GM reageerde op tweets van de president middels een afgewogen persverklaring die werd geplaatst op de website van het bedrijf: ‘GM is committed to maintaining a strong manufacturing presence in the U.S., as evidenced by our more than $22 billion investments in U.S. operations since 2009. Yesterday’s announcements support our ability to invest for future growth and position the company for long-term success and maintain and grow American jobs. Many of the U.S. workers impacted by these actions will have the opportunity to shift to other GM plants where we will need more employees to support growth in trucks, crossovers and SUVs. GM’s transformation also includes adding technical and engineering jobs to support the future of mobility, such as new jobs in electrification and autonomous vehicles. We appreciate the actions this administration has taken on behalf of industry to improve the overall competitiveness of U.S. manufacturing.’
Maar ook van de linkerzijde van het politieke spectrum kwamen er felle reacties op het besluit van GM. Zo had de Democratische senator Sherrod Brown (Ohio) het over ‘corporate greed at its worst.’ ‘GM received record tax breaks as a result of the GOP’s tax bill last year, and has eliminated jobs instead of using that tax windfall to invest in American workers.’ Debbie Dingell, lid van het Huis van Afgevaardigde voor een district in Metro Detroit, was eveneens glashelder: ‘I will make sure that GM does not locate one more plant in Mexico. They will never, ever, get my support of anything.’ Ze omschreef GM, haar vorige werkgever, als ‘the most thoroughly disliked company in Washington DC right now.’
Wat het in Detroit allemaal extra zuur maakt, is dat er rond 1980 hevige strijd is geleverd om de bouw van de Detroit-Hamtramck fabriek van GM. Na een felle juridische procedure kreeg de toenmalige burgemeester van Detroit, Coleman Young, uiteindelijk toestemming de huizen van 4.000 mensen te onteigenen. De oude, arbeiderswijk Poletown, voornamelijk bewoond door nazaten van Poolse immigranten, werd na hevige protesten van buurtbewoners – onder meer via een maandenlange sit-in bij een lokale kerk – met de grond gelijk gemaakt. Naast 1.300 woningen verdwenen er ook 140 bedrijven, zes kerken en een ziekenhuis.
In 2018 bood de fabriek aan zo’n 1.500 mensen werkgelegenheid. Naar verwachting zal de Detroit-Hamtramck Plant in de zomer van 2019 worden gesloten. Burgemeester van Detroit Mike Duggan noemde dit nieuws ‘troubling’, en gaf aan samen met zijn economische team, GM en autovakbond UAW (United Automobile Workers) op zoek te gaan naar oplossingen voor de autoproducent en de getroffen werknemers. ‘I am willing to work with GM to fill all the available manufacturing space at Poletown with either GM-related entities or other companies,’ aldus de burgemeester. UAW-leider Gary Jones was minder diplomatiek in zijn reactie op de door GM aangekondigde maatregelen: ‘The practice of circumventing American labor in favor of moving production to nations that tolerate wages less than half of what our American brothers and sisters make, must stop. More importantly, we must understand that these companies, including GM, are no longer in trouble. They are recording annual profits in the tens of billions.’
Na de kredietcrisis moest onder meer de productie van de Chevrolet Volt, een hybride auto, General Motors nieuw leven inblazen. Tegelijkertijd moest de Volt ook Detroit uit het slop te trekken, want deze futuristische wagen zou geproduceerd worden in de enige autofabriek van GM binnen de stadsgrenzen van de Motor City. In 2010 noemde toenmalig CEO Dan Akerson nog een streefgetal van 100.000 verkochte Volts per jaar. Maar die droom werd nooit werkelijkheid. In 2017 werden er bijvoorbeeld maar net 20.000 verkocht. De Volt hoort tot de modellen die GM vanaf 2019 uit de productie zal halen.
De toekomst lijkt in steeds grotere mate voorbestemd te zijn voor volledig elektrische en zelfrijdende auto’s. In een opiniestuk in de New York Times was Steven Rattner – de ‘autotsaar’ die onder president Obama na de kredietcrisis de herstructurering leidde van Chrysler en GM – helder over de gevolgen hiervan. ‘We’re not going to return American manufacturing to its halcyon days, but we can do better.’ Kunstgrepen als het invoeren van importtarieven zijn volgens hem volkomen achterhaald: ‘Mr. Trump’s policies are taking us in the wrong direction.’ De Amerikaanse overheid zou juist investeringen in het onderwijs, de infrastructuur en nieuwe technologieën moeten stimuleren om ervoor te zorgen dat de VS op de automarkt een rol van betekenis blijven spelen. En ja, moet Rattner erkennen: ‘For some Americans, it’s too late for retraining or relocation.’ Dus, redeneert hij: ‘They deserve a stronger social safety net, including programs to reduce the tendency to turn to alcohol and opioids.’
Iets meer dan een week geleden was ik bij het optreden van The Temptations en The Four Tops in Amsterdam. En hoewel er bij beide bands nog slechts één oorspronkelijk lid actief is, respectievelijk Otis Williams (77) en Duke Fakir (82!!!), was het toch weer – ik heb beide groepen al eens in Detroit gezien – een bijzondere avond. Persoonlijk hoogtepunt: de vertolking door The Temptations van ‘Just My Imagination (Running Away With Me)’. Wat is het toch een juweeltje! ‘But in reality, she doesn’t even know me…..’ https://www.youtube.com/watch?v=NGMngWX47ck
^^ Otis Williams zit op de trap in het midden.
Sinds kort wordt op Netflix de tekenfilmserie ‘Motown Magic’ uitgezonden. In de serie volgen we de nieuwsgierige 8-jarige Ben in zijn wonderlijke woonplaats Motown. In elke aflevering worden Motown-hits in een nieuw jasje gegoten door hedendaagse artiesten als Skylar Grey, Ne-Yo en BJ the Chicago Kid. Over de kwaliteit van de serie, en vooral de muziek, hoeven we ons geen zorgen te maken; de enige echte Smokey Robinson was namelijk nauw betrokken bij de totstandkoming van het project. https://www.youtube.com/watch?v=26a5I7dvi5I
^^ Bekijk de trailer van ‘Motown Magic’ hier. https://www.amazon.com/Motown-Original-Soundtrack-Various-Artists/dp/B07KBXPTCV
^^ De soundtrack van ‘Motown Magic’ is onder meer via bovenstaande link te koop.
Motown bestaat in 2019 trouwens 60 jaar. Dit zal onder meer gevierd worden met een officiële film, werktitel: ‘Hitsville: The Making of Motown.’ In Detroit zelf is het Motown Museum een absolute must voor elke bezoeker. Hier, in ‘Hitsville U.S.A.’, werden in de jaren ’60 van de vorige eeuw talloze hits geschreven en geproduceerd. Er zijn inmiddels vergevorderde plannen om het museum in de nabije toekomst fors uit te breiden. Maar van het totaal benodigde bedrag van 50 miljoen dollar, is tot op heden nog maar 16,5 miljoen dollar binnen. https://eu.freep.com/story/entertainment/music/brian-mccollum/2018/11/18/motown-museum-detroit-expansion-donation/2005869002/
^^ Lees hier meer over de uitbreidingsplannen van het Motown Museum.
Er waren duizenden mensen op de been. Het beeld dat downtown Detroit bruist, werd begin november 2018 al bevestigd in een rapport van kredietbeoordelaar Moody’s.
Sinds 2014 is de kredietwaardigheid van de Motor City gestaag gestegen, vooral door de toegenomen bedrijvigheid in ‘Greater Downtown’. Vanaf 2010 is het aantal inwoners van het gebied bijvoorbeeld met 9.000 toegenomen (+28 procent). ‘The trends, coupled with savings achieved through bankruptcy, have led to marked improvement in the Motor City’s financial position and credit quality,’ aldus de kredietbeoordelaar. John Hill, chief financial officer van Detroit, is het eens met Moody’s: ‘The city is coming back from a very hard bankruptcy, and everyone is actually surprised that we’re as far along as we are in getting out of oversight and making improvements in our credit rating that we have over the years.’
Maar dit is niet het hele verhaal. Greater Downtown maakt slechts 5 procent van de totale oppervlakte van Detroit uit. En de titel van het rapport van Moody’s – hier meer informatie: https://www.moodys.com/research/Moodys-assigns-Ba3-to-Detroit-MIs-GO-Bonds-outlook-stable–PR_905578847 – ‘Downtown development fuels recovery, but acceleration hinges on strengthening tax base beyond city center’, geeft aan dat de wederopstanding van de stad een ‘work in progress’ is.
Het herstel wordt voortgestuwd door wat er in het centrum gebeurt, maar in de (zwarte) woonwijken daarbuiten profiteert men nog te weinig. Moody’s maakt zich vooral zorgen over de toekomst van het publieke onderwijs in Detroit. In juni 2018 bleek al dat het renoveren en repareren van alle schoolgebouwen een half miljard dollar gaat kosten. ‘Absent state support, or sizable philanthropic donations, the deteriorating facilities could become an increasing drag on the city’s revitalization efforts,’ aldus de kredietbeoordelaar.
Oftewel: het verhaal van Detroit als ‘A Tale of Two Cities’
Uiteraard staat deze allereerste update in het teken van de midterm-verkiezingen van 6 november. Net als elders in de VS was de opkomst in Michigan hoog. Iets meer dan 4 miljoen ‘Michiganders’ stemden (57,7 procent), oftewel een miljoen meer in vergelijking met 4 jaar eerder (42,8 procent). De laatste keer dat het opkomstpercentage hoger was, was in 1962.
Michigan koos niet alleen voor een vrouwelijke gouverneur, een zwarte luitenant-gouverneur en de eerste moslima in het House of Representatieves, maar er stemden ook genoeg mensen in met drie progressieve voorstellen die op het stemformulier stonden (‘ballot proposals’):
– Proposition 1: legaliseer het recreationeel gebruik van marijuana.
– Proposition 2: maak een einde aan gerrymandering
– Proposition 3: voer automatische kiezersregistratie in
In de strijd om het gouverneurschap won de gematigde Democraat Gretchen Whitmer (zie de foto, samen met moi) vrij gemakkelijk van de Republikeinse procureur-generaal van Michigan; Bill Schuette: 53 vs 44 procent. ‘The people have spoken and we chose hope and inclusion,’ aldus Whitmer. ‘We chose respect and collaboration and we chose bridges over walls.’ Whitmer kreeg vooral steun van kiezers die hun onvrede wilden uiten over het beleid van president Trump en zijn winst in Michigan in 2016 (Trump won Michigan met slechts 10.000 stemmen verschil). De nieuwe gouverneur – oud-leider van de Democraten in het parlement van Michigan – staat erom bekend met de Republikeinen samen te willen en kunnen werken . Ze heeft al aangegeven Republikeinen in haar team te zullen opnemen. Whitmer vocht in het verleden voor het behoud van Obamacare en haar campagneslogan luidde ‘Fix the damn roads’. Haar tegenstander werd gesteund door Trump en beloofde (nog meer) belastingverlagingen. Schuette schilderde Whitmer af als een extreem-linkse politica die onder meer voor open grenzen zou zijn.
SOL, oftewel: Same Old Lions. Miljoenen Michiganders hebben inmiddels leren leven met de teleurstellende prestaties van hun geliefde team. En dit geldt sinds kort ook voor Harry Potter-acteur Daniel Radcliffe, die een relatie heeft met een actrice uit Michigan (Erin Darke). ‘There’s always a Lions game on Thanksgiving, with the misery or joy that that entails,’ antwoordde Radcliffe, toen presentator Seth Meyers hem recentelijk in zijn show ‘Late Night with Seth Meyers’ vroeg wat zijn plannen waren voor Thanksgiving. ‘More often than not, misery,’ stelde Meyers vervolgens. ‘It has been,’ moest Radcliffe toegeven. ‘I feel like, there’s a certain, heartbreak is part of being a Lions fan.’
Iets meer dan een week geleden was ik bij het optreden van The Temptations en The Four Tops in Amsterdam. En hoewel er bij beide bands nog slechts één oorspronkelijk lid actief is, respectievelijk Otis Williams (77) en Duke Fakir (82!!!), was het toch weer – ik heb beide groepen al eens in Detroit gezien – een bijzondere avond. Persoonlijk hoogtepunt: de vertolking door The Temptations van ‘Just My Imagination (Running Away With Me)’. Wat is het toch een juweeltje! ‘But in reality, she doesn’t even know me…..’
