skip to Main Content

Zondag 19 januari: Ongelooflijk maar waar: vijf decennia topsport.

Op 5 februari 1999 maakt ene Vince Carter zijn debuut in de NBA (National Basketball Association). De 22-jarige basketballer van de Toronto Raptors scoort in zijn eerste wedstrijd tegen de Boston Celtics 16 punten, geeft twee assists en pakt drie rebounds. Carter, die in Toronto al snel de bijnaam Air Canada verwerft, wordt aan het eind van het seizoen uitgeroepen tot Rookie of the Year.


Het daaropvolgende seizoen al bereikt Carter de status van legend. Zijn uitzinnige dunks tijdens de Slam Dunk Contest in februari 2000 zetten basketbalfans over de hele wereld in vuur en vlam. En dan volgt er in de herfst van datzelfde jaar tijdens de Olympische Spelen in Sydney ook nog ‘le dunk de la mort’ van Carter (1.98 meter) over de ongelukkige Fransman Frédéric Weis (2.18 meter).

In Sydney wint Carter samen met zijn NBA-collega’s een gouden plak. Hij verruilt vervolgens in 2004 de Toronto Raptors voor de New Jersey Nets, en speelt daarna ook nog voor de Orlando Magic (2009-2010), de Phoenix Suns (2010-2011), de Dallas Mavericks (2011-2014), de Memphis Grizzlies (2014-2017), de Sacramento Kings en vanaf 2018 voor de Atlanta Hawks. Een titel in de beste basketbalcompetitie ter wereld weet Carter niet te winnen. Wel wordt hij acht keer gekozen in het All-Star Team.

De afgelopen jaren heeft Carter zich geschikt in de rol van teamplayer. En mede daardoor staat de 42-jarige basketballer  in zijn 22e seizoen in de NBA op dit moment nog altijd een paar keer per week op het veld. Op zaterdag 4 januari 2020 schrijft Carter zich zelfs de geschiedenisboeken in door als eerste NBA-speler ooit in vier verschillende decennia te hebben gespeeld. In de harde en blessuregevoelige wereld van de topsport is het een onwerkelijke prestatie. Maar als topsport bedrijven in vier verschillende decennia ‘onwerkelijk’ is, hoe moet je dan een carrière omschrijven die vijf (!) decennia beslaat?

In het midden van de vorige eeuw worden de Detroit Red Wings in korte tijd vier keer kampioen in de NHL (National Hockey League), de belangrijkste ijshockeycompetitie ter wereld. De Canadees Gordie Howe (1928) is in die tijd de grote ster van het team. Howe heeft op 16 oktober 1946 zijn debuut in de Motor City gemaakt. Hij komt in totaal 25 jaar uit voor de Red Wings, scoort in die periode 800 keer en wordt 23 keer verkozen in het All Star Team. Na zijn afscheid van Detroit in 1971 speelt Howe zes seizoenen voor de Houston Aeros en de New England Whalers in de WHA (World Hockey Association), een competitie die de strijd aangaat met de NHL.

Als de WHA in 1979 kopje ondergaat, treden de Whalers onder de naam Hartford Whalers, met de dan 51-jarige Howe in de gelederen, toe tot de NHL. Mede dankzij de Canadees – Mr Hockey speelt alle 80 reguliere wedstrijden, scoort 15 keer en geeft 26 assists – halen de Whalers de playoffs. Op 11 april 1980 speelt Howe zijn allerlaatste wedstrijd. De 52-jarige ijshockeyer heeft dan in vijf verschillende decennia gespeeld: de jaren ’40, ’50, ’60, ’70 en ’80.

In 2015 wordt bekendgemaakt dat de nieuwe brug die tussen Detroit en Windsor (Canada) gebouwd wordt de naam Gordie Howe International Bridge krijgt. ‘That sounds pretty good to me,’ zegt Howe, inmiddels 87 en ernstig ziek, na het nieuws te hebben vernomen tegen zijn zoon.

Gordie Howe sterft uiteindelijk op 10 juni 2016. De brug die zijn naam draagt zal naar verwachting in 2024 klaar zijn.

En daar is niets onwerkelijks aan.

Back To Top